De mentorlessen van onze brugklassen hebben sowieso al een uniek karakter vanwege de inspirerende omgeving waarbinnen ze plaatsvinden, in het stadion van Helmond Sport. Bij het samenwerkingsconcept Samen Leren met Helmond Sport lopen deze weken echter wel héle bijzondere sprekers rond. Het gaat om vluchtelingen uit de regio, die hun verhaal delen met onze leerlingen. Ze luisteren ademloos. Hieronder zijn verhaal.

Op 31 mei was het de beurt aan de 20-jarige Ibraheem Alkarkki uit Irak. Hij had vooraf last van wat gezonde spanning, en dat is ook niet gek: twee jaar geleden sprak hij nog geen woord Nederlands en nu kwamen bijna twintig eersteklassers naar zijn verhaal luisteren. Hij deed het fantastisch en kende een dankbaar publiek: de leerlingen zullen niet vaak zo onder de indruk zijn geweest. Naast dat ze goed luisterden, werden er hele goede vragen gesteld. Het gesprek werd geleid door Helmy van Dooren, trainer bij WerkVloerTaal. Deze Helmondse organisatie ondersteunt anderstaligen bij de inburgering, bij het leren van onze taal en bij de zoektocht naar werk.

Maandenlange reis naar Nederland
Ibraheem vluchtte op zijn 17e uit zijn vaderland, Irak. “Mijn broer ging eerst, daarna volgden mijn zussen en ik, pas later mijn ouders. Die heb ik in totaal twee jaar niet gezien. We wonen nu met z’n allen in Stiphout en hebben het goed samen, maar de afgelopen jaren was dat wel anders. Al mijn hele leven is er oorlog om me heen geweest. Lijken op straat vinden, werd voor mij bijna normaal. Mijn moeder was burgemeester in een stad in de provincie Diyala, vlakbij Baghdad. Mijn vader was ingenieur. Doordat we goed konden sparen, horen we nu in Nederland niet bij de armste groep vluchtelingen.”

Steeds duidelijker werd het voor de familie van Ibraheem, dat het niet veilig meer was daar. “Mijn broer is twee weken gegijzeld, hem vonden we meer dood dan levend terug. Zelf ben ik ook meegenomen, maar na twee dagen kon ik hard wegrennen. We wilden het land uit, en dat betekent een bootreis naar Turkije. Twee keer gingen we ’s nachts, en twee keer ging het fout. Pas bij de derde keer kwamen we aan in Turkije. In dat land heb ik overigens pas leren zwemmen.”

“Vanuit Turkije zijn we gaan lopen”, vervolgt de jonge spreker. Het is knap hoe hij onze taal al spreekt. “Maandenlang liepen we, natuurlijk zonder navigatie. In Hongarije ben ik nog een paar weken mijn 14-jarige zusje kwijtgeraakt; doodeng. Uiteindelijk kwamen we aan in Nederland, bij asielzoekerscentra in de Randstad. Daar adviseerden ze ons dat het in Helmond fijner was. Ik hoef hier ook niet meer weg. Natuurlijk wil ik het liefst terug naar Irak, maar dat gaat nooit meer voor onze familie. We zijn hier veilig. Dat vind ik ook het fijnst aan dit land. Er is veiligheid, respect, een goede toekomst.”

Dromen
Tot zijn twaalfde ging Ibraheem in Irak naar school, daarna begon zijn werk in de autogarage van een familielid. Hij moest hard werken, maar vond het een mooi beroep. In Nederland wil hij dan ook graag de benodigde papieren halen, automonteur worden is zijn droom. “Ik heb ook al vier maanden stage gelopen op basisschool De Lindt, als conciërge. Een hele leuke tijd en ook erg goed om de taal te leren. Maar uiteindelijk wil ik met auto’s werken.”

Vragen van leerlingen
De Helmondse jongeren zaten vol vragen. Die varieerden en waren behoorlijk goed. Wat zijn bijvoorbeeld grote verschillen tussen Nederland en Irak? “Hier is het na acht uur stil op straat”, lacht Ibraheem. “Waar ik vandaan kom, is het tot na middernacht levendig op straat. Er is altijd veel gezelligheid.” In Stiphout verveelt hij zich ook niet bepaald. Hij voetbalt in de A2 van Stiphout Vooruit en kan inmiddels ook skeeleren en schaatsen. “Vind je voetbal zo leuk?”, was een volgende vraag. Dat blijkt zo te zijn; de veldjes die de leerlingen kennen, zijn ook bij hem goed bekend. De volgende vraag. “Ga je ook wel eens naar winkels in de stad?” Hier blijken de verschillen beperkt. Ibraheem lacht. “Ja, ik kom graag in de stad.”

Andere bezoekers deze weken
Ibraheem is niet de enige nieuwe Nederlander die deze weken zijn verhaal doet in het lokaaltje bij Helmond Sport. Alle brugklassen van het Vakcollege Helmond en de Praktijkschool Helmond horen weer een ander verhaal, allemaal levensverhalen die totaal anders zijn dan wat ze doorgaans horen als ze iemand leren kennen. Het maakt dit project heel bijzonder. Dat de jongeren ademloos luisterden zegt genoeg. Na afloop was er een groot applaus en gaven enkele leerlingen Ibraheem een hand. Ze waren onder de indruk. En de spreker haalde opgelucht adem. Het spreken ging hem goed af.